Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε προσδοκίες για τον εαυτό μας, και τους άλλους. Ωστόσο έχουμε αναρωτηθεί αν αυτές οι προσδοκίες είναι λογικές και ρεαλιστικές; Άραγε μας βοηθούν στην καθημερινότητά μας ή αποτελούν τροχοπέδη;
Πόσες φορές έχουμε απαιτήσει από τον εαυτό μας να γίνει και άλλο παραγωγικός, να τα κάνει όλα τέλεια και να έχει ένα μόνιμο και υψηλό επίπεδο απόδοσης; Όταν εγκλωβιζόμαστε σε τέτοιες αντιλήψεις τείνουμε να γινόμαστε επικριτικοί προς τον εαυτό μας και να εμμένουμε σε σκέψεις όπως «δε τα κάνεις καλά, είσαι μια αποτυχία» ή «δε μπορεί να είσαι τόσο ανίκανος» βιώνοντας συναισθήματα ανεπάρκειας και μειονεξίας προς τον εαυτό μας.
Ακόμα και όταν έχουμε επιτύχει τον προσωπικό στόχο που έχουμε βάλει, πάντα νιώθουμε ότι υπάρχει και κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε επιπλέον (ένας καλύτερος βαθμός στην εργασία, μία προαγωγή). Μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο, από τον οποίο εξαντλούμαστε ψυχικά, νιώθοντας όλο και περισσότερο ανεπαρκείς και αφαιρώντας από τον εαυτό μας το δικαίωμα να κάνει λάθος.
Αντ΄αυτού μπορούμε να κάνουμε μικρές αλλαγές στο τρόπο που λειτουργούμε, διευκολύνοντας έτσι τη καθημερινότητά αλλά και τη ζωή μας γενικότερα:
- Αναγνωρίζω το δικαίωμα στον εαυτό μου ότι βιώνει μια δύσκολη και αγχωτική κατάσταση/περίοδο.
- Αποφεύγω να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλους ανθρώπους και να ορίζω την αξία μου με βά
σει αυτούς.
- Αναγνωρίζω ποιες είναι οι ανάγκες μου και τις ιεραρχώ.
- Αξιολογώ τις προσδοκίες μου. Είναι λογικές και ρεαλιστικές ή παράλογες;
- Παρατηρώ τον τρόπο που μιλάω στον εαυτό μου και αποφεύγω να γίνομαι επικριτικός και τιμωρητικός προς αυτόν.
- Φροντίζω τον εαυτό μου και αποδέχομαι τα τρωτά μου σημεία.
- Αναγνωρίζω την «φωνή» μέσα μου που λέει «δεν είσαι ικανός, δε τα καταφέρνεις καλά, είσαι μια αποτυχία».
- Εξηγώ στον εαυτό μου ποια είναι η ιστορία, πίσω από αυτήν την πεποίθηση, με βάσει την ιστορία ζωής μου και τα όσα έχω ζήσει. Μήπως αυτή η πεποίθηση δεν είναι δικό μου πιστεύω, αλλά εκφράζει την πεποίθηση ενός επικριτικού γονέα/συμμαθητή ή κάποιου άλλου ατόμου από το παρελθόν μου;
- Προσπαθώ να θέτω λογικές και ρεαλιστικές προσδοκίες για τον εαυτό μου.
Την επόμενη φορά που θα θέσετε έναν ακόμη στόχο για τον εαυτό σας απαντήστε στο εξής ερώτημα: «Ποια είναι η ανάγκη μου αυτή τη στιγμή; Τι θα με έκανε πραγματικά να αισθανθώ καλύτερα;»